kategoria : Fanfiction / Inne / Inne

Miłość do grobowej deski

a u t o r :    krakowska

Ten FF tak jak poprzedni jest dramatem, lecz troszeczkę inny. Miejsce akcji jest zupełnie inne. Ale dalej już nic nie zdradzę. A teraz zapraszam do czytania i komentowania.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^< br />Był słoneczny dzień, jak to często bywało w SunaGakure. Kazekage- Gaara postanowił przejść się na mały spacerek. W pewnym momencie zobaczył siedzącą razem parę. Byli to Karen i Alma, bardzo dobrana para. Ba, można by nawet powiedzieć, że była to najbardziej dobrana para w całym Piasku. Karen był zasłużonym dla wioski, Jouninem, a Alma wolontariuszką w domu dziecka. Gdy Gaara podszedł trochę bliżej, zobaczył zapłakaną twarz wtulonej w ramię chłopaka Almy i usłyszał skrawek ich rozmowy:
-Boję się o ciebie. Ta misja jest strasznie niebezpieczna. Niewytrzymała bym, gdyby ci się coś stało.
-Będę ostrożny. Wiesz, że nie zniosę rozłąki z tobą. Wrócę jak najszybciej się da. Teraz muszę już iść. Będę tęsknił…- powiedział Karen, pocałował dziewczynę w policzek i odszedł.
-A ja już tęsknie…- krzyknęła do niego przez łzy Alma
-Nie martw się, na pewno szybko wróci. Karen jest bardzo uzdolnionym Jouninem. Ta misja pójdzie mu jak z płatka. Spróbuj nie płakać.
-Och, Kazekage-sama, skąd się tu wziąłeś? Przepraszam, zawszę się rozklejam, gdy mój ukochany odchodzi na misję. Po prostu za nim tęsknię. Ale zrozumiałam już, że muszę pokochać jego bycie Jouninem, tak jak on pokochał mój wolontariat.
-To bardzo piękne, co powiedziałaś. Szanuję cię za to. A teraz muszę już iść. Żegnam.- Powiedział Kazekage i odszedł.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ ^^^^
I oto kolejny owoc mojej deprechy. Wiem, że jest to krótkie (nawet bardzo), ale planowałam, że będzie on krótki. A teraz dziękuje za przeczytanie tego i zapraszam do komentowania.
Pozdrawiam Krakowska…