kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / O ludziach

"Zimne mury"

a u t o r :    czarnaiwka

w s t ę p :   

czarna poezja

u t w ó r :

Czarna Iwka
Mogiła młodości


Od czarnej mogiły wieje chłód,
samotność, pustka, zapomnienie...
Serce tak czyste pokrył lód,
czas zabił serce i istnienie.
W tym młodym ciele zasnął świat,
i zapadł mrok o słońca brzasku,
tak wiele minut, godzin,lat..
zabrała fala jak ziarenko piasku.
Zamilkł na wieki dzwiek uśmiechu,
w słoncu słów niewypowiedzianych..wyschła rzeka,
nie zapisana czysta kartka..bez winy, bez grzechu..
nie czuje nic, nie cierpi,
na nic już nie czeka.
Na piersiach wianek z własnych rąk,
młodość w żałobę przyodziana.
Pod czarnym wiekiem kwiatu pąk,
zbyt wcześnie w ziemi głąb zabrana.
Jak zabić wielki serca żal?
gdy nawet świat już nie miał siły.
Dusz jej płynie w siną dal,
nie wstanie juz ze swej mogiły.
Serce zabiło ostatni raz,
i zimna jest już cała,
Gdy oczy gasły po policzku jej..
ostatnia łza spływała.
Niewinność jej duszy zabrał los,
odrobinke miłości zaznała.
Ta maleńka iskierka, ostatni cios..
całunem ciało jej owiała.
Pamiętam ostatnie spojrzenie,
ta ostatnia istnienia minuta.
Pożegnalne ostatnie westchnienie..
i mogiła w skale wykuta..